Η κυρά-Σαρακοστή του Γιώργου! Εσείς φτιάξατε; Περιμένουμε να μας κοινοποιήσετε τις φωτογραφίες σας.....
Η «κυρά-Σαρακοστή» λειτουργούσε ως ένα αυτοσχέδιο ημερολόγιο το οποίο βοηθούσε να μετρούν τις εβδομάδες που μεσολαβούσαν από την Καθαρά Δευτέρα μέχρι την Μεγάλη Εβδομάδα. Συνήθως, ήταν η ζωγραφιά, μιας γυναίκας με μαντήλι στο κεφάλι, επτά πόδια, σταυρωμένα χέρια,επειδή προσευχόταν και χωρίς στόμα, διότι νήστευε. Κάθε Σάββατο, η κυρά-Σαρακοστή «έχανε» ένα πόδι. Το τελευταίο μάλιστα, το οποίο κοβόταν το μεγάλο Σάββατο, σε κάποιες περιοχές της Ελλάδας το τοποθετούσαν μέσα στο ψωμί της Ανάστασης ή σε ένα σύκο...και σε όποιον τύχαινε, του έφερνε καλή τύχη! Εκτός από χαρτί,την κυρά-Σαρακοστή την έφτιαχναν και από ύφασμα ή και από ζυμάρι με πάρα πολύ αλάτι για να διατηρείται πολύ καιρό!!!
Ας διαβάσουμε κι ένα κείμενο από τα σχολικά μας βιβλία για τη Σαρακοστή:
Όλα τα παιδιά το πρωί στο σχολείο μιλούσαν για τις περιπέτειές τους με τους χαρταετούς, που πέταξαν την Καθαρή Δευτέρα. Στην κουβέντα μπλέχτηκε και ο Βαγγέλης και άρχισε να λέει για την κυρα-Σαρακοστή που του έκανε κάθε χρόνο η γιαγιά του.
-Τι είναι η κυρα-Σαρακοστή; ρώτησε ο Στάθης.
Η γιαγιά του Βαγγέλη ήταν από τη Χίο, και τακτικά ο Βαγγέλης μοιραζόταν με τους φίλους του τα νόστιμα χιώτικα γλυκά που του έφτιαχνε εκείνη. Έτσι όλοι απογοητεύτηκαν ακούγοντας ότι η κυρα-Σαρακοστή ήταν μια χάρτινη κούκλα!
-Κι εσύ θα παίζεις με την κούκλα; ρώτησε ο Στάθης γελώντας.
-Όχι, είναι έθιμο! Πώς το λένε! Η γιαγιά παίρνει χαρτί και με το ψαλίδι κόβει την κούκλα, της βάζει στο κεφάλι ένα σταυρό και της διπλώνει τα χέρια σταυρωτά για να περνάει, λέει, όλη την ώρα με προσευχές. Μετά της ζωγραφίζει μάτια και αφτιά για να βλέπει και να ακούει.
-Ε καλά, και στόμα, συμπλήρωσε ο Στάθης γελαστός.
-Στόμα ποτέ! Γιατί νηστεύει και δεν τρώει τίποτε.
Ο Στάθης έσκασε στα γέλια.
-Ούτε μύτη της κάνει για να μη μυρίζει τις μυρωδιές;
-Ούτε μύτη!
-Και την αφήνει και χωρίς πόδια;
-Όχι! Πόδια της βάζει και μάλιστα εφτά!
-Και γιατί δεν της βάζει σαράντα;
-Την κόβει εφτά, γιατί τόσες είναι οι βδομάδες της Μεγάλης Σαρακοστής. Μόλις την τελειώσει, της περνάει μια κλωστή απ’ το σταυρό του κεφαλιού και κρεμάει την κυρα-Σαρακοστή κάτω απ’ το εικονοστάσι. Κάθε Σάββατο με βάζει και της κόβω το ένα πόδι· έτσι βλέπουμε πόσες ακόμη βδομάδες έμειναν για το Πάσχα. Το τελευταίο πόδι το κόβω το Μεγάλο Σάββατο. Η γιαγιά χώνει το πόδι σ’ ένα ξερό σύκο, απ’ αυτά που βάζουμε στο πασχαλιάτικο τραπέζι. Όποιος το βρει παίρνει ένα κόκκινο αβγό παραπάνω και γλυκά.
-Πολύ ωραίο το έθιμο της κυρα-Σαρακοστής! Θα το πω και στη δική μου τη γιαγιά να το κάνει και ας μην είναι από τη Χίο! είπε ο Στάθης, που πάντα έψαχνε ευκαιρία να φάει περισσότερα γλυκά.
kyra_sarakosti.pdf
